نورپردازی ای -که برعکس نورپردازی کاری به جای هدف قرار گرفتن یک نقطه خاص – به صورت عمومی و یکنواخت، کل اتاق یا محیط اطراف را روشن می کند، نورپردازی محیطی نامیده می شود.
نورپردازی محیطی (Ambient Lighting)
این نوع از نورهای نورهایی هستند که بطور کلی در سرتاسر یک فضا وجود دارند و برای روشن نمودن کل آن فضا بطور عمومی استفاده می‌شوند. این نور می‌تواند از یک و یا چند منبع ساطع شود. بعنوان مثال می‌تواند از چراغهای مختلفی مانند چراغهای آویز و یا هالوژن های سقفی و سایر چراغها استفاده نمود.
اگر بخواهید چراغ آویز شما به روشن شدن کل اتاق کمک کند، یک چراغ آویز بزرگتر لزوماً به معنای چراغ آویز بهتر نیست. چون یک چراغ آویز بزرگ دارای یک لامپِ تک، نور بیشتری نسبت به یک چراغ آویز کوچکی که دارای همان لامپ مشابه باشد تامین نمی کند، بنابراین به فکر استفاده از چراغ های متعدد در سراسر منطقه (نقاط مختلف محیط طوری که کل منطقه هدف را پوشش دهد)، و یا چراغ های آویز دارای چندین لامپ برای روشنایی درخشان تر باشید.
همچنین لازم به ذکر است که برخی از سرآشپزها نسبت به دیگران جدی تر و پرکارتر هستند. اگر به جای انجام امور اولیه غالباً تمایل به استفاده از جزیره خود برای ترکیب و خوردن اسنک دارید از میز رستوران الهام بگیرید و الگوی نورپردازی خود را بر اساس آن انتخاب کنید، روشنایی نرمی که خلق و خو و احساس صمیمیت را خلق کند.
اشتباهی که در نورپردازی محیطی بیشتر افراد مرتکب می شوند، فراموش کردن استفاده از ترکیب نورپردازی محیطی، موضعی و تأکیدی می باشد.
طراحان نور این نکته را به خوبی می دانند که فضاهایی که به خوبی طراحی شده اند، شامل انواع نورپردازی می شوند. نور محیطی یک نورپردازی کلی برای نواحی راه رفتن، گفتگو و تشخیص اشیاء است.
نورپردازی موضعی همان گونه که از نامش پیداست، یک روشنایی کاملا متمرکز برای کارهایی همچون خرد کردن سبزیجات، اصلاح صورت یا مطالعه را فراهم می کند.
نورپردازی تأکیدی هم برای برجسته کردن آثار هنری یا جزییات معماری مثل یک تایل شیشه ای زیبا در حمام یا کلکسیون کاشی های سنتی شما در یک قفسه استفاده می شود.
پس کاملا مشخص شد که ترکیب این سه نوع نورپردازی، موجب زیبایی و جلوه دار شدن دکوراسیون محل مورد نظر می شود.
منبع :